Trek je niets aan van alle vooroordelen en verwachtingen, vertrouw op je eigen kracht.

Meer dan twintig jaar lang had ik een carrière als model. Ik reisde veel, had een boeiend en vol leven en verdiende mijn boterham met mijn uiterlijk. Ik heb jarenlang gesport en gedieet om mijn lijn te behouden. Maar op een dag heb je de leeftijdsgrens bereikt die de mode industrie oplegt en dan houdt het op.

Ik bleef me goed verzorgen. Mijn lichaam veranderde ook. Ik kwam wat bij. Na mijn 45^ste studeerde ik 4 jaar kunstgeschiedenis. De combinatie van deze studie met het verbouwen van ons huis, een job in een kunstgalerij, en daarbovenop nog een aantal gebeurtenissen die mijn pad kruisten putte me volledig uit met een burn-out als gevolg. Tijdens mijn herstel moedigde mijn man me aan om opnieuw de camera te hanteren. Een terugkeer naar mijn eerste liefde die ook voor enorm veel onzekerheid zorgde. Ik voelde me heel klein tussen alle grote fotografen die ik ken. Maar ik voelde ook dat het tijd was en zo belande ik bij portretfotografie met een bijzondere liefde voor naaktfotografie.

Vandaag voel ik me heel goed in mijn vel. Ik laat mijn haar al twee jaar in de natuurlijke zilveren kleur en werk ook terug als model naast mijn beroep als fotografe waar ik vooral vrouwen fotografeer rond het concept ‘body positive’. Ik zoek schoonheid in kwetsbaarheid, naakt kan je niets verbergen. Ik wil schoonheid herdefiniëren, de maatschappelijke normen verleggen.

Ik ben er dankbaar voor dat ik kansen kreeg en die zelf ook creëerde om met mijn passie, het portretteren van mensen bezig te zijn. Ik ben ook dankbaar dat ik met mijn portretfotografie vrouwen zich opnieuw sensueel en mooi kan laten voelen.

Ik kijk enorm op naar Vivienne Westwood. Ze is een rebel, iemand die haar eigen weg gaat en zich niets aantrekt van wat anderen denken of zeggen.