Hoe het begon
Mode heeft me altijd geboeid. Als kind al droomde ik dat ik vijf modezaken zou hebben en dat ik bij elke winkel één dag in de week stylingadvies zou geven. Ik heb met mijn ouders gevochten om toch maar een moderichting te mogen volgen maar dat was maar half gelukt. Dat heb je dan als je ouders een eigen zaak hebben.
Ik volgde een richting Mode technologie. Waar je eigenlijk studeerde voor een kaderfunctie binnen een confectiebedrijf. Als ik afstudeerde had ik er mijn buik van vol. De focus lag mijns inziens te weinig op het creatieve. En zo kwam ik terecht in het bedrijf van mijn vader. Ik studeerde dan nog maar wat bij om opticien te worden omdat ik graag weet waarmee ik bezig ben en volgde dan nog opleidingen in marketing, salesmanagement en bedrijfsbeleid.
Maar het creatieve bloed kruipt waar het niet gaan kan en zo volgde ik ook een opleiding juwelier-goudsmid om gedurende een aantal jaren een sideprojectje te hebben onder de naam Liojewelry. Die creatieve uitlaatklep was broodnodig. En dan krijg je een kind en dat lukt nog wel maar dan volgt er een tweede en dan is de combo fulltime werken, mama zijn, een huis verbouwen en een juwelencollectie aanhouden net iets te veel van het goede.
Iedereen mag zich echt bewust zijn van hun waarde. We kunnen allemaal stralen. Daar geloof ik in.
Was dit het nu?
Op een moment in mijn leven waar ik echt niet meer wist of dit het nu was en of ik hier de rest van mijn leven mee wou verder gaan kwam ik terecht bij iemand die je talenten onderzoekt. Zij vroeg me toen waarom ik eigenlijk geen eigen brillencollectie ontwierp. Dan zou die creatieve kant ook weer wat meer aan bod komen. Na nog een paar jaar – een idee moet wat rijpen bij mij – was ik er helemaal klaar voor.
Natuurlijk moest het kind ook een naam hebben. En dat is niet evident zo blijkt. Ik wou in de eerste plaats een sterke naam, want het is een collectie voor vrouwen en zijn wij niet het sterke geslacht?
Na veel omzwervingen vroeg iemand me waarom ik niet iets deed met de naam van mijn kinderen en toen vielen alle puzzelstukjes in elkaar.
Mijn zonen noemen Wolf en Finn. Mijn favoriete dier is de wolf en één van de schilderijen van mijn tante, Rita De Muynck is ‘Wiederkehr der Wölfin’. Het is een sterke naam die de innerlijke kracht symboliseert die ik zo graag met deze collectie in de verf wil zetten.
Onze oerkracht
We moeten allemaal op een bepaald punt in ons leven die Wolvin terug toelaten. Terug naar onze oerkracht gaan om gelijk welke reden dan ook. Om iets zwaars te overwinnen, om een moeilijke stap te zetten, om een groot verdriet te verwerken.
Met Wolfin wil ik in de eerste plaats een boodschap brengen, het ontwerpen van de brillen is een heel leuk side effect, maar voor mij is wat de verhalen met andere vrouwen gaan doen zo mogelijk nog belangrijker. Vrouwen vandaag mogen zich echt bewust zijn van hun waarde. Ik hoop met dit merk vrouwen een hart onder de riem te steken, hen te inspireren en op te liften naar een hoger doel. We kunnen allemaal stralen. Daar geloof ik in.
