Mieke De Winter - duurzaam ondernemer
www.mieke.tv

Wanneer kwam voor jou de klik om met je eigen zaak te starten?

Het is allemaal zeer organisch gegroeid. Ik zat op Sint Lucas in de richting schilderkunst. Dat liep niet zoals ik verwacht had en ik ben toen zelf dingen beginnen maken. Dat was de eerste stap, Mieke 1.0. Een soort offline Etsy. Leuke spullen die je in België niet direct kon vinden. Ik maakte toen al zelf kleren maar voornamelijk schorten. Een schort is iets dat een praktisch nut heeft maar waar je ook heel ver in kan gaan qua styling en vormgeving. Er zaten echt crazy dingen bij. Ik had toen ook geen schrik om op mijn bek te gaan. Ik dacht ‘wat is het ergste dat kan gebeuren, dat dit niet aanslaat.’

Wat is de belangrijkste les die je geleerd hebt? Wat was de grootste uitdaging die je tegenkwam?

Da’s een moeilijke. Ik heb de neiging om alle dingen, vooral de minder goede dan, in een doos te steken en op de zolder van mijn hoofd te zetten. De reden daarvoor is omdat ik me niet wil verliezen in het na-piekeren over zaken die gebeurd zijn. Dat is in mijn ogen verloren energie.

Er zijn vaak momenten geweest waarop ik dacht: nu gaat het licht uit, nu is het gedaan. En dan valt er iets uit de lucht of Thierry en ik slagen er in toch verder te doen tot wanneer het weer beter gaat. Maar dat wreekt zich ook. Ik kan extra energie hebben in periodes als dit (ten tijde van corona), omdat ik voel dat ik nu niet kan stoppen. Maar ik kan daar dan nadien wel een serieuze kater aan overhouden.

Onze recente verhuis was trouwens ook een zeer grote uitdaging. Hoe we toen recht gebleven zijn, ik snap het nog steeds niet. Een rechtszaak met de oude huisbaas en op 4 maanden tijd een nieuw winkelpand moeten zoeken dat onmiddellijk vrij is, verbouwen en verhuizen, allemaal terwijl je de oude winkel ook moest blijven openhouden. En om de wanhoop helemaal volledig te maken moesten we daarnaast ook nog op zoek naar een woonst voor ons gezin. We hebben toen heel veel energie gestoken om iedereen te verwittigen van onze verhuis maar vandaag komen er nog steeds mensen over de vloer die dachten dat we met onze zaak gestopt waren.

Kortom, je hebt momenten nodig dat je echt helemaal op de grond zit om je nadien ook weer lichter te kunnen voelen. Als het echt niet meer gaat, dan is dat super kak en daar ligt geen laagje glazuur op maar je weet gewoon dat het niet blijft duren.

03 Mie DW Sun

Naar welke vrouw kijk je op en waarom?

Ik kijk natuurlijk op naar mijn moeder. Dat sowieso. Maar daarnaast kijk ik vooral op naar vrouwen die niet functioneren zoals ikzelf. Zoals Marina Abromovic. Zij gaat nooit achterom kijken om te zien of Ulay nog meekan. Zij houdt enkel rekening met zichzelf. Ik ben veel meer bezig met hoe mensen mij zien en of ik nog voor iedereen ok ben. Marina Abromovic zal zich dat wellicht nooit afvragen.

Nog zo’n vrouw is Ingrid Bergmann. Ze was een Zweedse vrouw die ging acteren in een ander continent en die ondanks de schandalen haar eigen weg bleef gaan. Dat zijn vrouwen die aan hun kinderen leren dat het echt wel ok is om voor jezelf te kiezen. En ik hoop dat Kat (Mieke’s dochter) dat ook onthoudt. Dat haar ouders iets doen waar ze echt zelf voor gekozen hebben.

Onze instagram feed ziet er ook niet mainstream uit. We gaan echt voor beelden waar we zelf achter staan. Niet enkel mooie gepolijste beelden van modellen in de merken die we doen. Maar wel alle soorten vrouwen die bij ons over de vloer komen. We kiezen er echt voor om mode leuk te maken voor vrouwen in alle maten en vormen. En we blijven trouw aan onze ecologische boodschap.

Welke raad zou je aan je jongere zelf geven en waarom?

Straks wordt ik veertig en ik heb nog nooit alleen gereisd. Ik zou dat als raad geven aan mijn jongere zelf maar ik zou het ook zeker nog zelf willen doen. Gewoon om te zien hoe ik ben zonder andere mensen rondom mij. Ik ga mijn gedrag nogal vaak aanpassen aan de mensen rondom mij. Bv. Als de groep rondom mij te serieus is dan ga ik een grapje maken om de boel te verlichten. Ik denk dat het interessant is om te ontdekken wie je bent als je niet bij anderen bent. Welke gedachten ga je hebben. Waarover ga je dan nadenken, met welke zaken ga je bezig zijn? Ik ben constant in contact met andere mensen dus ik heb altijd een innerlijke trein van gedachten die gelinkt is aan die andere personen. Het zou leuk zijn om te zien aan wat ik zou denken als dat er niet is.

Daarnaast is er ook het feit dat ik vind dat ik nog niet op een punt gekomen ben dat ik goede raad kan geven. Ik maak nog steeds fouten, ik heb nog steeds het gevoel dat alles op losse schroeven staat en dat alles nog fout kan gaan. Misschien is dat wel een goede raad. Dat je geen schrik moet hebben. Dat het niet zo erg is om op je bek te gaan. Alles is een flux, een menselijke geest is ook altijd in beweging. Bv. Als er iets onoverkomelijks lijkt of groter dan je kan bevatten, als dan de situatie niet verandert, dan gaat je geest veranderen. Ik ben enorm onder de indruk van de menselijke geest. Het is ongelooflijk wat een mens kan verdragen zonder compleet gek te worden.